Three Day Trip #citytripping

De eerste week van de Paasvakantie hadden Jeroen en ik vakantie. We wilden heel graag even naar Parijs gaan, maar de staking van de TGV gooide roet in het eten. We besloten dan maar een ander buurland te bezoeken en planden drie dagen in.

We startten onze trip richting Breda. Ik had het stadje lang geleden in mijn tienerjaren al eens bezocht, maar kon me er niks van herinneren. We hadden nog een beetje regen bij het aankomen, maar dat kon onze mood niet deren.

Lunchen deden we "in Kannen en Kruiken". Een hip adresje dat ik via instagram hotspots in Breda vond. De lunch was zeker niet slecht, maar het was ook geen hoogvlieger... Ik vond het er gezellig zitten, maar voor het eten zou ik er niet meteen terug gaan. 

Na de lunch liepen we de winkelstraat in. Breda is een beetje zoals Kortrijk, niet te groot, leuke gezellige straatjes en pleintjes. En tal van koffiebars! Ze hebben ook een winkelcentrum, de Barones, in het midden van de stad. Met de regenval, liepen we daar even binnen en dronken we een cappuccino. 

Ook hier een hippe koffietent met lekkere cappuccino. De zon kwam erdoor en we liepen de stad terug in. Na wat shoppen met mijn verjaardagscentjes die ik van de familie kreeg, bezochten we nog een laatste koffiebar. Mijn vriend is barista, dus aan koffie drinken nooit geen gebrek op citytrip.

Koffiebar Sowieso, die namen die de Nederlanders geven aan hun bars hé ;), lag net aan onze parking. Ze gingen sluiten maar we mochten toch nog even binnen op de valreep. Gelukkig, want dit is echt een pareltje voor Breda. Het is er echt leuk ingericht! De koffie was er volgens Jeroen het best. 

Tegen een uur of zes besloten we de auto te nemen en richting Rotterdam te rijden, daar hadden we een hotelkamer geboekt. Dit ligt amper op een half uurtje rijden van Breda... Zonder file weliswaar. We hebben zeker anderhalfuur blok gereden. Ik was hangry als we Rotterdam binnenreden. 

Hoe dan ook, eens we de auto in de garage hadden gereden en ons hotel betraden, was ik aangenaam verrast. Jeroen had dit hotel gekozen en ik had blind vertrouwen.

Hotel Citizen M in Rotterdam, ligt aan de oude haven. Het is er rustig en de haven ligt vol met oude vissersboten. Het hotel is modern en zit vol van de technologie. Mannen zijn er dol op, ik snap helemaal waarom Jeroen dit hotel koos. 

De kamer is zo ingericht dat er geen plaats verloren gaat, je hebt er alle comfort, maar het is zo uitgedokterd dat je weinig oppervlakte hebt. Het voelt zeker niet klein aan door het grote raam waar je bed tegen staat.

De douche en het toilet zitten in de speciale module in je kamer. Je bedient alles met de iPad naast je bed, rolgordijnen, lichten, muziek, tv, temperatuur, ... Echt iets voor techgeeks. Tegen dat we wisten waar we gingen eten, had Jeroen de hele iPadmenu uitgetest. Mannen hé :)

We stonden op met mooi weer na een goede nachtrust in CitizenM. De bedden lagen erg comfortabel! Ontbijten deden we in de zon bij Baker & Moore, een leuk ontbijt en lunchrestaurantje vlakbij het havengebied. Daarna zochten we de winkelstraten op. Rotterdam is een hele moderne stad met veel nieuwe gebouwen. We kwamen in de winkelbuurt een toffe bar tegen Scharrels en Schuim - die naam weeral, hilarisch toch! - en dronken er een aperitiefje, allez... Jeroen dronk vijf aperitiefjes :) Hier kan je alles van de kip eten, van omeletten tot kipfilets en ze serveren er speciale biertjes bij. Het was er heerlijk zitten in de zon en het personeel was supervriendelijk. 

We liepen verder op zoek naar Heilige Boontjes. Het statige gebouw aan het Eendrachtsplein was oorspronkelijk gebouwd als een school voor bijzonder onderwijs. In de oorlog hebben de Duitsers het pand gebruikt en in 1945 tot 2016 heeft de Politie hier een vestiging in gehad. Nu zijn Heilige Boontjes daar actief met hun winkel en branderij en leiden ze jongeren met een crimineel verleden op om terug te keren in de maatschappij.

Tijd om nog meer te verkennen. We lazen dat het Centraal Station recent vernieuwd was en de moeite om te bezoeken. De architectuur zou adembenemend zijn. 

Wel ik kan je zeggen, we waren even sprakeloos. Dit station heeft het allure van een luchthaven. De punt van het dak wijst naar het centrum van de stad en is helemaal uit stainless steel vervaardigd. Het neemt dus constant een andere kleur aan. Echt een kunstwerk als je van moderne architectuur houdt! Aanrader om er even langs te gaan.

Om de dag te eindigen en richting Antwerpen te vertrekken besloten we een late lunch te nemen in de Markthal. Deze Urban Foodie Hotspot zou het van het moeten zijn voor wie graag lekker en speciaal eet. 

Hmmm, ik deed al andere food halls in andere steden zoals Barcelona (La boqueria) of de Torvehallerne in Kopenhagen. Beide vond ik veel spectaculairder dan de Markthal in Rotterdam. De architectuur vond ik maar niks, zeker die stukken fruit en groeten die ze er binnenin opschilderden... Het aanbod was ook maar gewoontjes. Kaas, koffiekoeken, burgers... We gingen dan maar lunchen in Jamie's Italian en lieten de markthal links liggen.

Na het eten was het op naar Antwerpen waar we onze tweede nacht verbleven. 

We overnachtten in Hotel indigo aan het centraal station in Antwerpen, rechttegenover de Zoo. Dit hotel had ik gekozen, jullie snappen wellicht waarom... De kamer was helemaal mijn ding. Ook de lift, die was behangen met flamingopapier :)

Ik kon blijven staren in de kamer, alle hoekjes en kantjes waren af! Oh! ik wil hier wel wonen :) Maar we moesten ons haasten naar de Marnixplaats, want ik reserveerde in de Meat&Eat (een adresje dat ik van Chalo kende). Een no nonsense restaurantje waar je heerlijk vlees kan eten voor geen geld. En daarbij zit je op het Zuid in Antwerpen, de hippe buurt in het weekend!

Hoewel het bakvol zat toen we aankwamen en onze tafel nog niet vrij was, lieten we het niet aan ons hart komen. Ik wist immers wat er op mijn bord zou komen en probeerde mijn engelengeduld boven te halen. Na een klein halfuurtje kregen we een tafel en deed de maître er alles aan om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Jeroen en ik bestelden een Tomahawk om te delen. Man wat was dat lekker! Ik trok er zelfs geen foto van omdat ik zo een honger had :)

Daarna zakten we af naar den Baron, een bruin cafeetje op een andere hoek van de Marnixplaats. Met het mooie weer zat het terras bomvol. We dronken met z'n tweetjes een paar pintjes tussen de locals en gaven onze ogen de kost aan de diversiteit van mensen die voorbijkwamen. Heerlijk!

Na een nachtelijke wandeling van twintig minuten, kwamen we aan het hotel aan en kropen we in ons  uitnodigend bed. 

De volgende morgen sliepen we wat langer en na het uitchecken gingen we brunchen op het terras van Escobar. Deze koffiebar met breakfast all day long, bleek van een studiegenote van mij te zijn uit Spermalie, Vicky! Escobar vind je vlakbij het centraal station en heeft een grote, gezellige stadstuin achteraan. Leuke aanrader voor ontbijt of gezonde lunch. Ook binnen is het leuk vertoeven en de cappuccino's smaakten naar meer.

We staken onze valiezen in de auto en liepen de stad in. Het was de ideale zaterdag met een lekker weertje. Antwerpen is één van mijn favoriete steden van België om je dag door te brengen. Je hebt er een beetje van alles, winkels, hippe bars en restaurantjes, cultuur, mooie gebouwen, leuke pleintjes en de Schelde... Wat moet je nog meer hebben.

In de late namiddag gingen we lunchen in de Mercado. 

Hoewel Mercado minder aanbod heeft dan de markthal in Rotterdam, vind ik het hier specialer. Het aanbod is niet zo alledaags en het oude postgebouw is veel gezelliger zitten. We aten onze buikjes vol en keerden terug naar de auto om richting Kortrijk te rijden.

Ik voelde me helemaal op vakantie die dagen - daar zal het mooie lenteweer ook wel tussen hebben gezeten! Zo zie je maar dat we hele leuke plaatsjes hebben niet ver van ons bed. 

Hieronder vinden jullie alle adresjes nog even terug indien jullie zelf een tripje plannen:

In Kannen en Kruiken - Veemarktstraat 45 - Breda 

Koffie bij Teun - Barones 17 - Breda

Koffiebar Sowieso - Nieuwstraat 46 - Breda

Hotel CitizenM - Gelderseplein 50 - Rotterdam

Baker & Moore - Westblaak 147 - Rotterdam

Scharrels & Schuim - Lijnbaan 36 - 42 - Rotterdam

Heilige Boontjes - Eendrachtsplein 3 - Rotterdam

Rotterdam Centraal Station - Stationsplein 2 - Rotterdam

Markthal Rotterdam - Ds. Jan Scharpstraat 298 - Rotterdam

Hotel Indigo - Koningin Astridplein 43 - Antwerpen

Meat&Eat - Marnixplaats 1 - Antwerpen

Cafe Baron - Marnixplaat 5 - Antwerpen

Escobar - Quellinstraat 32 - Antwerpen

Mercado - Groenplaats 43 - Antwerpen

New Job - New Lifestyle #lacantine

Mijn laatste blogpost dateert van oktober... En dat heeft zo zijn redenen...

Jullie hoorden me al spreken van Project X in het verleden. Ondertussen heeft Project X een echte naam gekregen, namelijk La Cantine.

Wie van Kortrijk is, zal het wel al gehoord (of gezien) hebben, maar mijn lezers van verder buiten onze stad, mogen ook wel weten waar ik uitgehangen heb.

Onze familiezaak, die ondertussen vier generaties bestaat, had nood aan een ommezwaai. Toen ik 10 jaar geleden in de zaak stapte, gaven we de shop een refresh, maar een decennia later, moest er toch weer iets gebeuren. Retail en koopgedrag veranderen zo snel - denk maar aan internetverkoop - waardoor je als kleine zelfstandige soms anders uit de hoek moet komen, zodat je op de kaart blijft staan.

Zo kwamen we een dikke twee jaar geleden op een zot idee, toen was het alleen maar een idee... Ondertussen is dat idee realiteit geworden en heb ik uiteindelijk een heel andere job.

Wie het niet wist, ik studeerde 4 jaar aan de hotelschool Spermalie, deed daarna een bachelor in Hotelmanagement en erna nog een bachelor in Eventmanagement. Ik dacht niet meteen nog iets in de horeca te doen na mijn studies, hoewel ik dit heel graag deed, maar mijn toekomst lag in het verder zetten van onze familiezaak en dat was dat.

Wie had ooit gedacht dat ik mijn horecapassie zou kunnen combineren met onze familiezaak, ik alleszins niet.

Maar nu is het wel zover.

Onze winkel in Kortrijk heeft sinds 24 november twee luiken. De ene kant van de zaak heet nu La Cantine en is een hippe lunch- en koffiebar geworden, de andere kant van de winkel is nog steeds onze shop, weliswaar in een nieuw jasje en onder de nieuwe naam Chapter 4 (verwijzend naar de vierde generatie).

Je kan je wel inbeelden, mijn leven is echt wel veranderd... Ik sta nu hoofdzakelijk in La Cantine, achter de bar en in de zaal. Mama is onze chefkok. Ze kan haar passie nu ook op werkvlak uiten. Ze kookt met hart en ziel en kreeg al vele lovende kritieken over haar kooktalent. Het is anders werken, maar zo leuk! Elke dag is een nieuwe uitdaging.

We krijgen vaak de vraag, welk eten serveren jullie in La Cantine. Ik zeg dan steeds, Rue de Surène eten... Maar wat is dat nu. Mama kookt elke dag opnieuw met verse ingrediënten, die hun pure smaak niet verliezen. Neeeeee... Geen Pascale Naessens!!! Mama heeft zo haar eigen draai aan de gerechtjes. Laat ik het even formuleren met onze mission statement:

La Cantine is:

• Goed voor je lichaam (lekker en gezond)
• Goed voor de planeet (we werken met locale leveranciers en verse producten)
• Goed voor je portemonnee (onze prijzen zijn correct)
• Goed voor je ogen (we proberen steeds weer pareltjes op tafel te zetten)
• Goed gevoel aan tafel (door de gezellige, huiselijke sfeer in La Cantine)

Het is soms (lees altijd) hard werken, maar we genieten er alledrie erg van. We roepen wel eens luid op elkaar als de service vollenbak op gang is en we zo snel mogelijk alle klanten willen bedienen, maar dat duurt niet lang en na een drukke lunch zijn we weer allemaal dikke vriendjes :)

Alle interieurspullen zoals de tafels, de stoelen, de kussens alsook alle bordjes, kopjes, glazen en ga zo maar door, zijn ook steeds te koop in de shop. De combinatie van La Cantine en Chapter 4 loopt harmonieus in elkaar.

Ik ga elke dag met de glimlach werken, dit is echt mijn droomjob en wat en ik blij dat mijn ouders die hielpen werkelijkheid worden. Het was natuurlijk een nieuwe routine zoeken, zowel op het werk als thuis, maar ik begin er meer en meer in te rollen, vandaar dat ik nu terug tijd vind om te bloggen, want dat heb ik echt gemist!

Kom je graag zelf eens proeven of snuisteren in onze shop, je bent meer dan welkom! Wil je lunchen, dan raad ik je zeker aan te reserveren. Ons restaurantje zit snel vol op de middag! Ja kan steeds reserveren via onze facebookpagina (of klik hier: reserveer nu).

Tot snel, op de blog, of in La Cantine!

PS. Met mijn gezondheid gaat alles helemaal goed! Ik ging onlangs nog eens onder de MRscan en de resultaten waren top!

Feeling normal again #healthupdate

Hi di Ho!

Ik beloofde jullie in mijn vorige blogpost een update te geven zodra ik meer wist wat er allemaal aan de hand was met me. We zijn nu een kleine twee maand verder en ik kan jullie wat meer duidelijkheid geven.

Laat ik maar starten waar ik de vorige keer eindigde - deze keer zal de blogpost beknopter zijn :)

Ik moest dus zware medicatie nemen. Voor wie het wil weten... 20 mg hydrocortisol 's morgens, en 10 mg hydrocortisol 's middags. Daarnaast ook nog 50 mg L-Thyroxine voor mijn schildklier. Voor iemand die nog nooit echt pillen moest nemen was dit een grote schok.

De endocrinoloog zei dat ik niets van de cortisone zou ondervinden... Het zou de cortisone, die mijn lichaam niet meer produceert, terug in balans brengen. Ik zou me beter voelen.

Ik ga eerlijk zijn mensen... Ik ervoer dit helemaal anders. Ik hield erg veel vocht op waardoor mijn hele lijf opgespannen was, zogezegd zou ik niet verdikken van de medicatie... Ik was net een waterballon. Plaatsen waar ik nooit last heb van gewichtstoename voelden gezwollen aan, bah!

Ik voelde me dag na dag mottiger in mijn vel. Al mijn kleren kleefden aan mijn lijf. Het was gewoon raar. Ik kon nog in al mijn broeken en topjes, dus echt verdikt was ik niet, maar het stond allemaal gespannen. Een heel vreemd gevoel. Dat vertaalde zich meteen in mijn humeur. Ik voelde me niet goed in mijn vel...

Na het werk wilde ik meteen de kleren van mijn lijf en iets los en luchtig aantrekken. Ik wilde ook de deur niet meer uit. Ik was down. De enige plaats waar ik me "goed" voelde, was in mijn appartement. Het moet voor Jeroen ook geen pretje geweest zijn, maar lief als ie is, liet hij me dat niet merken. Ik wilde er niet over praten. Ik dacht dat die medicatie me ging oppeppen maar ik voelde me heel low...

Bij het tweede bezoek aan de endocrinoloog mocht ik de dosering van de meds halveren. Dat luchtte me al wat op. Ik sprak over het waterballon-gevoel met de dokter. Ze bevestigde me toen dat dit inderdaad een bijwerking kon zijn. De meds voor mijn schildklier zouden dit normaal wat in balans brengen. Zo ondervond ik dat echter niet...

Weken en onderzoeken gingen voorbij, ik mocht keer op keer de medicatie verminderen, maar zolang ik er moest nemen, voelde ik me niet lekker in mijn vel. Na verschillende keren bloed afnemen - met de hevige blauwe plekken als gevolg - kreeg ik het langverwachte telefoontje. Mijn lichaam produceerde weer alle hormonen die een normaal mens nodig heeft om te functioneren.
Ik mocht de medicatie op enkele dagen afbouwen en dan volledig stoppen met de hydrocortisol. EUREKA! Ik heb echt geschreeuwd in de winkel van geluk! EINDELIJK! Ik zou me weer normaal beginnen voelen.

En ja hoor, na een dikke week medicatieloos voelde ik me weer helemaal mezelf. Ik had er weer zin in, in alles, in het leven. Ik zette me weer op om een drankje of drie te gaan verorberen, ik zag de sparkle terug in mijn ogen, IK WAS WEER MEZELF!

Het waterballon-gevoel trok meer en meer uit mijn lijf, ik had minder honger - want geloof me, van die hydrocortisol neemt je appetijt sterk toe!! - en had hopen levenslust!

Ik begon ook terug te lopen, weliswaar aan een trager tempo dan vroeger, maar ik liep de 5K zonder problemen. Ah wat een verademing! Ik bouw rustig aan terug mijn schema op en heb er binnenkort een nieuwe loopbuddy bij, Joke, mijn schoonzusje! Ik kijk er naar uit om 2 tot 3 maal per week de herfstlucht door mijn longen te voelen terwijl we gezellig huppelen langs de Leie.

Dit weekend hadden we ons helemaal opgezet om naar het huwelijksfeest van vrienden te gaan, we dansten de grond van onder onze voeten - en ik in high heels - het was helemaal top! Het leven kan zo mooi zijn als we ons terug goed voelen in ons eigen lichaam.

Volgende week heb ik een nieuwe MRscan. Ik begrijp best dat die hypofyse moet blijven gecontroleerd worden, maar ik heb er alle goeie hoop op. Ik voel me gezond en dat zal zich - fingers crossed - ook zo vertalen op de MRscan. Duim je mee?

En natuurlijk, als alles loopt zoals het moet, dan krijgen jullie binnenkort een verslagje van onze vakantie in Barcelona! Man wat kijk ik er naar uit om mijn ventje de stad van mijn dromen te tonen!

I ain't Superwoman #healthupdate

It's been a long time... Wellicht de langste tijd dat ik afwezig was op de blog. Dat heeft zo zijn redenen. Misschien wel tien redenen...

Het voordeel is, ik voel me niet langer schuldig dat ik afwezig was. Dat gevoel had ik wel enkele weken, misschien zelfs maanden, maar ik heb de laatste tijd wel meer over mezelf geleerd - al dacht ik dat ik mezelf helemaal kende ondertussen.

Zet je schrap voor een erg lange persoonlijke blogpost.

Na mijn daguitstap naar Londen met mama - voor mijn verjaardag, zie voorgaande post - kreeg ik het ontzettend druk. Papa kwam op 1 april terug permanent in onze winkel werken. Zijn schepenambt in het Kortrijkse Stadhuis liep af.

De eerste weken van april liepen vaak stroef in de winkel. Hoewel ik heel blij was dat hij terug in ons team kwam, was het echt aanpassen. Zowel voor hem als voor mij. Ik had de rol van manager vier jaar geleden van hem overgenomen. Dat had voordelen als nadelen.

Ik moest weer leren samenwerken met papa - een groot deel van ons karakter is hetzelfde, je kan je inbeelden dat dit niet altijd gemakkelijk is - en niet te vergeten, ik ben vier jaar ouder als toen hij "vertrok" uit de winkel. Laat ik maar meteen mijn grootste slechte eigenschap even in de verf zetten. Ik ben een leidinggevend type en denk vaak (lees: altijd) dat mijn manier de juiste is, tenzij het tegendeel goed onderbouwd en liefst met wetenschappelijke feiten kan bewezen worden. Je snapt het al, ik ben zeker niet altijd de gemakkelijkste. Wel beeld je maar in, ons papa heeft net datzelfde trekje. Als ik jonger was, kon ik me net iets gemakkelijker gewonnen geven aan papa. Die afgelopen vier jaar moest ik regelmatig zelf beslissingen nemen omdat hij een overvolle agenda had met stad, dus om nu plots alles weer met hem te moeten doornemen... Het stootte me soms tegen de borst.

Begrijp me niet verkeerd, ik zie mijn vader doodgraag en weet dat hij voor ons, de zaak en al de rest altijd het beste voor heeft, maar het was soms een duel tussen ons twee waar woorden eens hoog opliepen. We moesten elkaar gewoon terug leren kennen op werkvlak. Mama moest er als neutrale persoon tussenkomen, wat zeker niet altijd gemakkelijk was.

Na een goede maand, begon alles veel vlotter te lopen. We begrepen elkaar beter en beseften meer wie wat deed zonder elkaar tegen te werken.

Ondertussen in april kwam ik de liefde van mijn leven tegen...

Allez, ik kwam hem niet tegen - ik kende hem ondertussen al twee jaar - maar de vonken sprongen er toen letterlijk van af toen we beide met volle overtuiging eindelijk zeiden wat we al even van ons hart wilden. 14 april werden we officiel een stel en daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Hij is op zoveel vlakken alles wat ik van een partner verwacht. Hij is degene die me aanvult waar nodig en die me steeds een gevoel van thuiskomen geeft als ik hem zie. Jeroen, ik zie je heel graag!

Wat ook nog niet aan bod kwam op de blog, is dat we nieuwe plannen aan het smeden zijn met onze familiezaak. Ik ben de vierde generatie die Byttebier verderzet en dat vraagt natuurlijk om vernieuwing. Zeker in onze immer changing world waar alles zo snel aan ons voorbijgaat, dat we soms moeite hebben om bij te houden. Sinds januari 2016 houden we Top Secret Meetings in de loft, eerst met ons drieën, ondertussen al met verschillende partijen... Laten we onze top secret missie Project X noemen, want zo klinkt het al meer dan een jaar in onze mond.

Project X startte als een idee en is ondertussen in opbouw. Er komt heel veel bij kijken en we moeten vooral goed plannen. In een kleine zaak zoals de onze, is dat een extra workload, want ondertussen gaat de zaak nog even verder zoals ze al jaren op de "markt" staat.

Met andere woorden, ik had het druk, heel druk... En ik aanschouwde mezelf altijd als iemand die alles kon combineren, dus ik deed mijn best, en combineerde het (vele) werk, met mijn nieuwe liefde,  mijn sociale leven, mijn familie, mijn huishouden, ... Tot mijn weten, niks wat ik niet aankon. Ik heb mijn leven graag druk. Ik ken hopen vrouwen (en mannen) die al dit even goed de baas kunnen, waarom zou ik het dan niet kunnen :)

Wie me goed kent, weet dat ik steeds klaar sta om iemand uit de nood te helpen... Ik probeer een luisterend oor te zijn voor wie het nodig heeft, en zou vaak mijn eigen planning even on hold zetten als ik ergens van dienst kan zijn. Ik leef hiervoor en doe dit ontzettend graag.

We gaan even in een stroomversnelling... 20 juli was mijn laatste werkdag voor het verlof. Ik herinner me de dag als gisteren. Het was de slechtste werkdag van het jaar voor me. De dag begon met een moeilijke vergadering van Project X, die niet alleen veel tijd maar ook veel energie van me vroeg. Ik moest de kerk in het midden houden en zocht na de vergadering naar oplossingen. Daarnaast wilde ik ook alle "hangende" zaken van de winkel afwerken om zo een fijn verlof te starten, zonder stress en zodat mijn ouders - die de winkel met twee open houden in het verlof - geen shit op hun hoofd kregen terwijl ik - de vogel - even gaan vliegen was... Je kent het, je wil de boel op orde hebben.

Toen ik na die laatste dag de deur achter me toe trok, had ik helemaal geen gevoel van ontlading. Erger nog, ik voelde me beroerd. Ik heb die hele avond - hoewel er leuke dingen op het programma stonden - geen moment rust gehad vanbinnen. Ik weet niet wat het was, maar het voelde niet goed.

De dag erop - Nationale Feestdag - voelde helemaal anders. Ik kreeg het congé gevoel te pakken. De zon zat uit, en Jeroen en ik besloten de hele dag van de ene pop-up bar naar de andere te fietsen. Ik zag de Daltons van dichtbij, dronk lekkere drankjes, zag leuke mensen, het was écht vakantie... Heerlijk!

De eerste week van mijn verlof, staat steeds in teken van grote opkuis. Ik denk dat velen onder ons dan eens tijd pakken om het één en ander uit te mesten in huis. Ik maakte een mentale lijst van alle projecten die ik wilde doen die eerste week. Jeroen was nog aan het werk, ik had het huis voor me alleen om eens helemaal overhoop te halen en dan volledig naar mijn gedacht terug te zetten. Dressing uitmesten, Kringloop winkel donaties, containerpark, je kent de waslijst wellicht. Ik zou een week lang mijn belongings herbekijken en wegdoen wat me niet langer joy geeft (Marie Kondo Way).

De eerste twee dagen verliepen zoals gepland, ik nam de dressing onder handen, de keuken, de badkamer, ik ging erdoor als een wervelwind. 's Avonds was ik vermoeid, maar voldaan. De derde dag van het verlof werd het keerpunt. Ik voelde me mottig en had last van sinusitis. Dat komt vaker voor bij mij (en bij vele anderen) dat eens je stilvalt, de bacteriën feest vieren en je voelt je een hoopje ellende. Ik besloot die dinsdag dan maar in de zetel te blijven liggen en eens alle Youtubers die ik had verwaarloosd te stalken. Ik keek het ene filmpje na het andere en hoewel het mocht want ik had verlof en IK MAG GERUST EENS EEN HELE DAG IN DE ZETEL HANGEN, voelde het erg verkeerd aan. Ik zag de uren voorbijgaan en kreeg een miserabel gevoel... Ik heb de hele dag nog niets productief gedaan... Zelfs geen douche genomen.

Positief persoon dat ik ben - of toch probeer te zijn - hield ik mezelf voor dat het ok is eens een dagje niks te doen. Ik zou de draad weer opnemen de volgende morgen. Toen Jeroen op woensdagmorgen naar zijn werk vertrok, stond ik mee op en zou ik zeker een blogpost schrijven, en stofzuigen, en wat zaken posten op tweedehands, en, en, en, ... En toen zag ik de zetel.... Ik voelde me zo geneigd om er even in te liggen - 20 minuutjes maar - en dan begin ik aan de dag.

Plots was het vier uur in de namiddag... En ik had terug NIKS gedaan. Ik voelde mijn humeur kantelen en kon mezelf wel voor de kop slaan. Ik herinner mezelf zeggen in mijn hoofd, Sofie komaan zeg, wat is dat met u, waar ben je mee bezig... Gow hé - op zijn West-Vlaams -  get your shit together... Maar ik kon me er fysiek niet tot aanzetten me te bewegen. En zo verliep ook donderdag. Ik voelde me dieper zakken en verstond niet wat er aan de gang was.

En toen kwam er de bewuste vrijdag - de dag dat ik niet snel zal vergeten -  waar ik opstond met hevige hoofdpijn. Ik heb zelden hoofdpijn, meestal door een glas teveel te drinken de dag ervoor. Ik nam een neurofen (wat altijd helpt bij mij) en zou me nog een uurtje in bed leggen tot de pijn over was. Drie uur later sleepte ik me uit bed, de hoofdpijn was nog erger dan ervoor. Ik wist niet goed wat er was. Ik belde een vriendin (apotheker) en vroeg wat ik kon doen. Slapen, dampen met eucalyptus en Niocitran. Dat zou mijn hoofdpijn van sinusitis wellicht verhelpen. Ik voelde me ongerust toen de hoofdpijn 's avonds nog niet weg was. Ik ging slapen en zei tegen mezelf MORGEN HEB IK GEEN PIJN MEER.

ZATERDAG 29 JULI

Ik sliep die nacht goed, maar werd om 6 uur door lawaai gewekt. Ik opende mijn ogen en BAM! Daar waren die scherpe messen weer die mijn slapen doormidden sneden. Zo voelde het immers aan.

Ik nam mijn iPhone en surfte het web af... DO NOT TRY THIS AT HOME! Volgens mijn eigen diagnose - dankzij het wereld wijde web - was ik kandidaat voor meningitis (hersenvliesontsteking). Ondertussen weet ik dat IK GEEN DIAGNOSESTELLER BEN en DAT HET WEB VOL MET TEGENSTRIJDIGE ZAKEN STAAT. Ik wist dat ervoor natuurlijk ook al... Maar de paniekaanval die ik op zaterdagmorgen ervoer, liet alle logische uitleg meevaren met de wind.

Ik belde mama op en zei dat ik naar SPOED wilde. Mijn fantastische huisarts was op vakantie en ik heb vertrouwensissues met dokters van wacht. Ik was nog nooit in spoed geweest, maar dat klonk op dat moment het beste in mijn hoofd.

06:30 SPOED

Ik werd na het omschrijven van mijn klachten meteen in een traumakamer gelegd. Drie verplegers rond me heen (bloed afnemen, temperatuur opnemen, hartslag checken, ...) Ik wist even niet wat er aan het gebeuren was, maar de pijn was ondraaglijk in mijn hoofd. Ik liet dus alles gebeuren en hoopte op snelle heling.

07:00 CATSCAN 1

Ik werd begeleid naar de CATSCAN - eerste ervaring. De scan verliep vlot en voor ik het wist was ik terug in traumakamer 517.

07:15 WACHTEN OP SPOEDDOKTER

09:00 BLIJVEN WACHTEN OP SPOEDDOKTER

09:25 SPOEDDOKTER

Na veel verpleging en assistenten van spoeddokters en consorten, kwam de spoeddokter me zelf het relaas geven. Catscan Ok, neuroloog onderweg... Ja inderdaad, dat was de enige info die ik op dat moment kreeg. Het was geen tumor, en het was geen meningitis. Twee hevige aandoeningen waren al uit de weg. Ik had op slag minder hoofdpijn - hoewel ik nog steeds niks tegen de pijn had gekregen.

09:30 WACHTEN OP NEUROLOOG

11:00 NEUROLOOG

Dokter Vanderdonckt, Neuroloog in AZ Groenighe. Aimabele, geleerde man. Hij wilde voor alle zekerheid nog enkele testen laten uitvoeren voor hij meer informatie kon geven.

11:15 EEG SCAN

12:05 CATSCAN 2 CONTRASTVLOEISTOF

Dat voelde maar raar aan... Je krijgt het plots heel warm in je aderen en je hebt het gevoel dat je blaas op springen staat. Gelukkig duurt dat niet erg lang.

12:35 PARACETAMOL EN BAXTER

Eindelijk de verlossing. Ik kreeg een pijnstiller...

12:40 WACHTEN OP UITSLAG CATSCANS

Wachten in een traumakamer is stresserend. Je ziet dokters en verpleging steeds aan je deur passeren en hoopt telkens dat ze hun pas vertragen en jouw kamer binnen komen...

14:30 UITSLAGEN DOOR NEUROLOOG

En toen kwam Dokter Vanderdonckt me het nieuws brengen. De scans toonden aan dat mijn hypofyse - deze klier regelt alle hormoonspiegels in je lichaam - groter was dan normaal. Ze vonden er ook een andere massa in genaamd een ademoon of goedaardig gezwel. Dit alles zou meer duidelijkheid tonen als ik nog een MRscan zou ondergaan. Ik voelde de moed zakken... Ik kreeg een zware huilbui in het ziekenhuisbed. Ik kende de MRscan van in programma's zoals ER en GA, dit verklaarde meestal niet veel goeds.

14:55 MRSCAN

Ik werd van de traumakamer helemaal naar de andere kant van het ziekenhuis gerold, richting de MRafdeling. Ik zie nog alle verschillende lampen en plafonds als ik mijn ogen sluit, ik zag het even allemaal niet meer zitten en de tranen stroomden over mijn kaken. Ik zag mijn jonge leven even helemaal aan me voorbij gaan.

Toen ik aankwam in de wachtzaal voor MR, lieten de - heel vriendelijke en bezorgde - verpleging me daar achter in een slaapzaal. De verpleging van MR zou me daar komen ophalen. Het leken wel uren, ik lag daar helemaal alleen en hoorde niks of niemand. Het was een zaterdag, dus die afdelingen lopen dan meestal leeg... Ik voelde me heel alleen en ongelooflijk triest. Ik had nooit gedacht dat als ik 's morgens binnenkwam in spoed dat de dag zo zou vorderen. Het was me allemaal teveel...

Eens ik naar de MRscan werd gevoerd, liet de verpleging me weten dat dit toestel nogal angstaanjagend was en heel veel lawaai maakt. De bedoeling was dat ik 20 minuten superstil bleef liggen. Ik ben normaal niet claustrofobisch maar eens ik in de buis lag, voelde ik de angst over mijn hele lijf. Dit is alles behalve fun. Twintig minuten lang probeerde ik me te focussen op rustig blijven, maar wie ooit onder zo een scan heeft gelegen zal wellicht weten dat dit door het geluid en de "knusse" omgeving bijna onmogelijk is. Zeker na de dag die ik tot dusver al had.

15:15 WACHTEN OP UITSLAG MRSCAN

Ik stortte in op de traumakamer... Huilbui na huilbui en ik kon amper zeggen waarom. Het was me allemaal teveel. De verpleging kwam me een Temesta - kalmeringsmiddel - geven zodat ik me "wat" kon ontspannen. Ik denk dat mama er ook wel één kon gebruiken, want die stond ook stijf van de stress.

15:45 UITSLAG DOOR NEUROLOOG

Dokter Vanderdonckt kwam de kamer terug binnen. Daar waren de uitslagen dan... De hypofyse was inderdaad zoals ze op de CATSCAN zagen groter dan normaal en in het ademoon waren hele kleine spikkeltjes. Dit kon duiden op een bloeding die de hevige hoofdpijn als gevolg had. De dokter beval me in het ziekenhuis te blijven voor observatie.

Ik zakte weer in elkaar en begon weer te huilen. Man wat was dat toch met mij. Ik ben helemaal geen huiler, maar ik kon de poorten blijkbaar niet sluiten. De dokter zei dat ik het kalmer aan moest doen en dat enkele dagen rust in het ziekenhuis me goed zouden doen. Deze bloeding zou namelijk veroorzaakt zijn door overmatige spanningen en stress.

Ik had een ticket voor Voltage festival (voor de dag erop) dit was sowieso een no go. Jeroen zou alleen moeten gaan, met wat vrienden natuurlijk...

16:20 AANKOMST OP DE KAMER

Daar lag ik dan... tegen mijn wil op een ziekenhuisbed. Mijn leven werd even uit mijn eigen controle gegeven. Ik kon bijna niets bepalen... Avondeten werd om 17:00 geserveerd en voor de rest mocht ik me alleen in een rolstoel verplaatsen. Ik moest rusten...

Ik kan je verzekeren, voor een bezige bij als mij is dit verschrikkelijk. Ik kwam zot van de vier muren rond mij. Gelukkig mocht ik tot 20:00 bezoek ontvangen wat mijn geest wat liet afdwalen van de dag. Jeroen kwam me na zijn werk meteen opzoeken en ik was zo blij zijn totje te zien. Mama week geen seconde van mijn zij en papa stond ook meteen na de winkel aan mijn bed. Ook Anneken - een van mama haar besties - zat al naast mij.

20:00 ROLSTOELACTION

Jeroen nam me mee voor een wandeling op de binnenkoer, dat was het verste dat ik kon gaan. Ik voelde me verschrikkelijk opgesloten en had het gevoel dat de muren van het ziekenhuis een gevang waren. Niet kunnen gaan of staan waar je wil... hatelijk.

21:00 TIJD VOOR RUST

Na het vertrek van my lovedones, was het tijd voor reflectie... Ik heb de eerste nacht in het ziekenhuis doorgebracht door alles voor de geest te halen van de afgelopen 24 uur. De verpleging verdient een dikke pluim, want die madammen werken slag om slinger! Daarnaast doen ze er alles aan om je verblijf zo goed mogelijk te maken. Ik weet die madammen te appreciëren!!

ZONDAG 30 JULI

Mama, papa en Jeroen stonden al snel aan mijn bed op zondag. Het was een dag van rust en bezoekjes krijgen. De dokter zou eens langskomen maar veel zou er niet veranderen op zondag. Ik moest maandag een nieuwe MRscan ondergaan om de hypofyse te heranalyseren.

Ik kreeg in de late namiddag Hydrocortisol toegediend omdat ik blijkbaar te weinig natuurlijke cortisone aanmaakte in mijn hypofyse. Die hebben we nodig voor onze bijnieren. De hoofdpijn was minder, maar nog steeds aanwezig. Ik kreeg permanent pijnstillers.

De dag verliep redelijk, ik kreeg leuke bezoekjes en heel veel smsjes en telefoons. Bedankt aan iedereen! Ik probeerde op iedereen te antwoorden, maar dat was niet altijd evident, jullie hadden immers zoveel vragen waar ik nog niet kon op antwoorden, vandaar ook deze blogpost. Zo hebben jullie alle informatie voor wie het wil weten.

MAANDAG 31 JULI

De dag van de MRscan en de verlossing van het ziekenhuis. Ik zou als alles meezit naar huis mogen gaan. Mama was om negen uur present en we zouden samen wachten op het eindrelaas van dokter Vanderdonckt. De minuten duurden uren... Het wachten op mijn ontslag kon niet snel genoeg gaan, ik wilde er weg. Ik zat al te lang gevangen tussen deze muren, ik wilde van mijn vakantie gaan genieten en mijn valies gaan pakken om vrijdag naar Barcelona te vliegen en alles achter mij te laten.

Dokter Vanderdonckt kwam me vertellen dat de MRscan niet kon doorgaan, ik voelde mijn handen trillen... Maar liet me weten dat ik na het bezoek van de Endocrinoloog - een endocrinoloog onderzoekt en begeleidt patienten met complexe hormoon aandoeningen en stofwisselingsziekten, zoals diabetes mellitus, schildklierafwijkingen, metabole botziekten, hypofyse en bijnierproblemen, groei en geslachtsklieraandoeningen, vetstofwisselings- en voedingsproblemen - naar huis zou mogen gaan. De MRscan hadden ze verzet naar vrijdag omdat er teveel patiënten voor me op de wachtrij stonden.


Vrijdag... de dag van ons vertrek naar Barcelona... Inderdaad, Barcelona was ook een no go... De tranen rolden weer over mijn kaken. Dit verhaaltje was nog niet gedaan...
Na lang wachten kwam de Endocrinoloog langs op de kamer. Ze kwam af met een resem aan onderzoeken die ik de komende week zou moeten ondergaan. Ik zou elke dag aanwezig moeten zijn in het AZ. Gezichtsveldtesten, andere oogtesten, bloedafnames, neurologische testen, mini scans... Het zou een leuke vakantieweek worden. Ik was wel erg opgelucht dat ik telkens naar huis mocht gaan en ik mijn eigen bed kon slapen. 

VRIJDAG 4 AUGUSTUS

De dag van de resultaten... Ik moest de hele dag in het AZ zijn om nog testen en een nieuwe MRSCAN te ondergaan... Die scan viel veel beter mee dan de eerste keer. Ik wist al wat ik moest verwachten en had mezelf voorgenomen rustig te blijven en in mijn hoofd te zeggen IK BEN GEZOND, IK BEN GEZOND, IK BEN GEZOND, ... Uiteindelijk mochten we om 16:00 uur binnen bij Dokter Vanderdonckt om de resultaten te bespreken. 

De MRSCAN was niet gewijzigd. Dit wil zeggen dat mijn hypofyse nog steeds even groot is. Dit is geen slecht nieuws... Zolang de hypofyse niet gegroeid is, is er geen reden tot paniek. Ik moet het VEEL rustiger aan doen van de neuroloog, want dit alles is door stress veroorzaakt. Ik blijf medicatie nemen tot eind augustus en onderga dan een nieuwe test om na te gaan dat mijn hypofyse terug zelf de hormonen aanmaakt die het zou moeten doen. Is dit zo, dan mag ik de medicatie laten vallen. 

Eind september onderga ik een nieuwe MRSCAN die dan zal uitmaken wat er echt met me aan de hand is (of is geweest). Voorlopig ga ik me daar niet in opjagen, ik moet me vooral leren ontspannen. En als alles meezit, mag ik in oktober terug vliegen en gaan we dan onze welverdiende vakantie in Barcelona doorbrengen.

De hoofdpijn is sinds enkele dagen helemaal weg. Dat is een hele grote opluchting. Ik kan terug vrij bewegen zonder pijn. Ik voel me veel beter en probeer alles wat kalmer aan te doen.

Ik weet het, het was een hele boterham, die blogpost. Maar ik wilde het van me af schrijven. Ik kreeg zoveel vragen en zoveel lieve berichten... Bij deze hebben jullie nu alle informatie die ik heb. 

De afgelopen week heb ik veel bijgeleerd. We zijn geen super(wo)man en we moeten dat ook niet zijn. We mogen best eens de was laten liggen, of nee zeggen tegen iets wat we niet willen/kunnen doen. We zijn hier niet voor een eeuwigheid op onze planeet, dus we maken er best een leuke tijd van. 

Ik leer beetje per beetje meer te ontspannen, leer praten over stressgevoelige zaken die constant in mijn hoofd dwalen, stop met competities te voeren tegen mezelf, ik ben wie ik ben... Geloof me, het is echt niet gemakkelijk, maar we komen er wel. 

Het advies dat ik wil meegeven aan jullie allemaal (of wie het lezen wil) geniet van je leven, doe wat je graag doet, zeg eens nee zelfs al is dat moeilijk, omring je door positieve mensen, en laat af en toe eens een traan. De opluchting die je daarvan krijgt is een openbaring. We moeten niet altijd sterk zijn, dat moet ik afleren. Ik mag gerust eens een zwakke kant laten zien. 

Om deze post af te sluiten zou ik jullie graag allemaal bedanken. Bedankt aan mijn gezin (mama, papa, bomma, Bruno, Jeroen en Charlotte), jullie hebben mij steeds opgemonterd. Bedankt aan mijn vrienden die op bezoek kwamen en die vele smsen stuurden. Vooral Emma, je hebt geen idee wat je voor me betekend hebt de afgelopen week. 

Ook bedankt aan de verpleging van de Neurologie, you women run the place!! Ook alle dokters, zoals mijn fantastische huisdokter Stefanie Vanderbauwhede - die haar hele vakantie in Italië non-stop met mij bezig was - en natuurlijk dokter Vanderdonckt, die me wellicht soms tegen de muur kon plakken ;) Jullie zijn fantastische mensen! Bedankt!

En mensen, besef dat stress een lelijk beestje is en je echt fysiek iets kan aandoen. Laat het los... 

One Day In London #travel

Vorige week was het zover, mama en ik gingen een dagje naar Londen. Wie de link nog niet legde, Msaprilfish komt van mijn verjaardag: Juffrouw Aprilvis. Inderdaad ik ben jarig op 1 april, volgende week dus! :)

Als verjaardagscadeau kreeg ik van mama een dagje Londen met haar cadeau. We hebben niet vaak qualitytime met twee buiten de winkel dus zo een dagje weg, was meer dan welkom.

We namen de Eurostar van 07.36 uur in Rijsel en kwamen om 08.06 locale tijd aan in London St-Pancras. Na een ritje op de Piccadilly Line met de metro kwamen we rond half negen aan op Covent Garden. Het was er nog rustig en alle shops hadden nog gesloten deuren. Heerlijk zo een morgen in Londen. Bij het horen van onze rommelige magen, besloten we een fancy breakfast te verorberen in The Ivy Market Grill. 

We werden op onze wenken bediend, het personeel is very charming... Echte zilveren kannetjes, verfijnd Ivy porselein, scrambled eggs on toast... Exquisite!

Toen we de Ivy buitenstapten zagen we Madame Soleil hoog aan de hemel omringd door enkele sluierwolkjes. Het ideale weertje voor een ochtendwandeling langs de Thames. Het water glinsterde in de zon, en toen we aan Big Ben kwamen sloeg die net ten o'clock. Het imposante geluid van zijn grote klokken gaf me kippenvel. Tijd om de stad te gaan verkennen!

We wandelden Regent Street in, de mooie architectuur van de gebouwen die deze straat zo eigen maakt, is waarom ik Londen zo en topstad vind. Ik kan er uren wandelen en naar de gevels kijken. In Regent Street vind je Anthropologie. Een mustsee voor shoppinglovers! Deze prachtige winkel (die je ook in andere delen van de wereld vindt zoals in NY) geeft je een instant feelgood moment. Ik kan hier steeds terecht voor inspiratie en hun etalageskills zijn over the top!

Je vindt er fashion, homedecor, fragrances, shoes, stationery,... maar zo net dat tikkeltje specialer. Ik kan er blijven rondlopen. Zo was ik helemaal in de ban van de CHIN-CHIN! flessenopener. Het is zo een random object dat we nodig hebben, maar dan in een hip jasje gestoken. I adore it :)

Na Regent Street af te wandelen liepen we Soho binnen. Soho is de buurt waar je leuke restaurantjes en bars tegenkomt. We wilden persé gaan eten in Le Comptoir Libanais. Bij ons vorig bezoek aan Londen twee jaar terug waren de mannen net iets minder te vinden voor deze oriëntaalse keuken. Dus nu zouden we er lunchen. Het weer liet ons toe plaats te nemen op hun erg kleurrijke terras. Een fris glaasje Chardonnay, de sfeer zat goed.

Toen ons eten op de tafel kwam liep het water me in de mond. Niet alleen hun terras is kleurrijk, maar ook hun gerechten. En vol, van smaak... Alleen al kijken naar deze foto's geeft me terug honger.

Na het eten deden we nog een toerke in Soho en kwamen we op dit leuke plein terecht, Soho Square. Met de eerste lentezon en ja hoor 17°C zat het parkje vol. Elk bankje was bezet en enkelen lagen zelfs te genieten op de pelouze - het gras dus ;) We voelden ons heel even echte Londenaars... Heerlijk!

Om de trip af te ronden, liepen we Oxfortstreet af met als einddoel Selfridges. Deze high end departmentstore keten heeft zijn flagshipstore op Oxfortstreet. Het is de tweede grootste winkel van London na Harrods. Waar ik Harrods wat overroepen vind, kan ik in deze shop uren verslijten. Als je budget hebt dan is dit hier een paradijs. Maar wie het budget niet heeft, geef je ogen de kost, zo doe ik dat dan :)

Tijd om onze Eurostar terug te nemen naar Rijsel, maar om de dag af te sluiten besloten we in het station nog een lekker glaasje prosecco te drinken! Het was echt een dagje vakantie. Bedankt mama voor dit originele verjaardagscadeau. Wat een topdag!

Kortrijk - Where to shop and eat? #citytrip

Op de blog geef ik jullie maar al te graag tips mee van mijn citytrips. Vandaag leer ik jullie kennis maken met enkele hotspots in mijn eigen stad Kortrijk!

Kortrijk is een middelgrote stad die heel wat te bieden heeft, vandaag neem ik jullie mee bij enkele van mijn favoriete locals van hartje Kortrijk. We hebben leuke, onafhankelijke winkels waar de ondernemers jong en dynamisch zijn. En wat meer is, allen hebben ze hun passie en baten ze hun zaak vol enthousiasme uit!

Laat ik maar meteen beginnen, hier zijn mijn 10 mustsee shops & bars van Kortrijk!

Ensemble by Marie-Léonie en Maxine Stock. De twee zusjes startten hun eigen winkel zo'n anderhalf jaar geleden. Marie-Léonie ontwerpt al jaren haar eigen kledingcollectie (dames en kids). Maxine creëerde samen met haar zus enkele jaren geleden de ondertussen welbekende Fashionable&Lovable Sweaters. Een eigen winkel oprichten was een droom die uitkwam. De winkel heeft ondertussen een uitgebreid assortiment aan leuke lifestyle en interieurspullen samen met de kledinglijnen.

Ensemble - Grijze Zusterstraat 1a - Kortrijk - www.ensemble-shop.be

Sofie en Shaun van Spoon vierden onlangs hun tweejarig bestaan. De back-to-basic soepbar biedt elke dag 3 verse soepen aan samen met een reeks lekkere speltboterhammen met beleg naar keuze. Balletjes, kaas, room, peterselie, you name it, je kan de soep helemaal op jouw maat stylen. Ze hebben ook elke dag minimum één vegan soep! In de zomer vind je er het kleurrijkste terrasje van Kortrijk op één van de gezelligste pleintjes. Er is dan ook keuze uit twee lekkere salades! In de winter kan je lekker knus in hun mega gezellige kelderverdieping plaatsnemen.

Spoon - Jozef Vandaleplein 8 - Kortrijk - www.spoonsoups.be

Nu we op het gezelligste plein van Kortrijk zijn, ga ik mijn eigen zaak Byttebier, die ik uitbaat met mijn ouders Lieve en Koen niet overslaan. Ik ben reeds de vierde generatie die deze business mag verderzetten. Door de jaren heen zijn we geëvolueerd van porseleinwinkel tot conceptstore. Je kan er hippe lifestylespullen, kookgerij, workspace tools of geschenken voor jong en oud vinden. Daarnaast gaan we dit najaar nog leukere plannen hebben met onze winkel, maar meer daarover later! Ik hou jullie alvast op de hoogte van ons nieuwe project in de nabije toekomst :)

Byttebier - Jozef Vandaleplein 7a - Kortrijk - www.byttebier.com

Tijd voor een lekkere koffie? Ik denk het ook! Viva Sara Kaffee - geen onbekende onder de koffieliefhebbers - serveert verschillende soorten koffie's en thee's die door echte barrasta's worden geprepareerd. De broers Bart en Peter zijn echte kenners in de koffiewereld en deze hotspot is een aanwinst voor onze stad. Je kan er niet alleen genieten van je favoriete koffie, maar ook een lekkere lunch meepikken of een zakje vers gemalen boontjes uit hun koffieshop!

Viva Sara Kaffee - Grote Markt 32 - Kortrijk - www.vivasara.be

Want some new kicks? Geoffrey van Numnut staat je al op te wachten! Met zijn hippe collecties en limited editions van verschillende merken zoals Adidas, Puma, Diadora, Asics, Stüssy,... geeft hij zijn winkel kleur en karakter. Ook Chubby, mijn favoriete hond is steeds gretig om je te begroeten. Mannen vinden er ook al een collectie streetwear maar vrouwen, niet getreurd, dit najaar zullen ook wij hier ons ding vinden in zijn streetwearkledij! 

Numnut - Wijngaardstraat 4 - Kortrijk - www.numnut.be

Frisse pint aan den toog of een terrasje doen? Op de vlasmarkt vlakbij Numnut heb je De Gouden Aap. Hier staat barman Shaun (van de soepbar Spoon) vanaf 16.00 klaar om je van je dorst te lessen. Heb je zin in wat fijne beats, blijf dan gerust wat langer plakken in het weekend en wie weet mag je je dansschoenen aantrekken!

De Gouden Aap - Doorniksestraat 53 - Kortrijk - www.goudenaap.be

Bruno van vinylbar Kortom is een recente nieuwkomer. Hij opende zijn vinylstore eind vorig jaar met een BANG. Je vindt er zowel nieuwe als oude vinyl en kan er aan de bar ondertussen een drankje bij nuttigen. Je kan er ook locale hedendaagse kunst aanschaffen van zowel Bruno als andere jonge ontwerpers!

Kortom - Overbekeplein 6 - Kortrijk - www.facebook.com/kortomvinyl/

Oats&Heremiet opende in het najaar van 2016 zijn deuren. De twee vriendinnen Sté en Chloé combineerden hun passie onder één dak. Sté laat je alle hippe vintagekleren zien terwijl Chloé een gezonde bite voor je klaarmaakt! Dit jong en dynamisch duo is een schot in de roos voor Kortrijk!

Oats&Heremiet - Sint-Janslaan 5 - Kortrijk - www.facebook.com/OATSandHEREMIET/

Ludivine van La Cool & Chic serveert je wekelijks de nieuwe trends. Haar inspirerende etalages sleuren je de winkel binnen. De prijskaartjes zullen je ook aangenaam verrassen. Elke week nieuwe items, dat is toch te mooi voor woorden! Wil je spot on  zijn met je wardrobe, dan is deze shop niet te missen in Kortrijk!

La Cool & Chic - Voorstraat 13 - Kortrijk - www.facebook.com/Lacooletchiccourtrai/

Afsluiten doe ik maar al te graag met deze topper. Boekenhuis Theoria van Annemie en Pascal is een vaste waarde in Kortrijk. Ze verhuisden recent naar een nieuwe-oh-zo-spectaculaire locatie en maakten van een boekenwinkel een boekenparadijs. Je vindt er een ongelooflijk assortiment van bekende en minder bekende titels. Daarnaast heeft dit kleine paleis heeft ook een bar met tal van zitplaatsen doorheen de hele winkel. Op de eerste verdieping vind je een grote ruimte voor co-working en een workshopkeuken voor hun kookevenementen. Topadresje in Kortrijk!

Theoria - Casinoplein 10 - Kortrijk - www.theoria.be

Wat ben ik fier op mijn stad! Ze bruist van de locale ondernemers die hun passie met hart en ziel volgen. Ben je niet van onze streek, zak eens een dagje af en kom ons begroeten. We staan klaar met de glimlach en de service om jullie een verrassende shoppingdag te bezorgen!  Ben je wel van de streek en ken je ons al, het is altijd aangenaam jullie terug te zien!

Tot binnenkort?

What's in my fridge #Lowcarb

Voor wie nieuw is op de blog... Hello! Leuk dat je langskomt. Ik schreef enkele jaren geleden al enkele blogposts over my weightloss story met de Low Carb Lifestyle. Die kan je hier lezen, ook maakte ik reeds een uitgebreide video met het hele verhaal op Youtube. 

Trouwe lezers weten het al, ik ben echt fan van de LCLS (Low Carb Life Style). En na de drukke feestdagen van december, besloot ik weer helemaal LC te gaan. Ik was enkele kilo's bijgekomen wegens weinig tijd om te sporten en ja, laten we eerlijk zijn, eens goed te genieten van al dat (ongezond) lekkers.

Ik wilde de draad meteen opnemen na de festiviteiten maar begon pas rond 10 januari definitief. Ik had toen eindelijk de tijd om eens fatsoenlijk boodschappen te doen en te mealplannen.

Vandaag deel ik met jullie wat in er de koelkast zit van een Low Carber. In een volgende LC blogpost zal ik jullie rondleiden in mijn mealplanning. Sinds ik aan mealplanning doe maak ik zelden de verkeerde keuze bij mijn lunch of dinnerkeuze.

Laat ik maar meteen met de koelkastdeur in huis vallen... Mijn kleine koelkast is redelijk goed gevuld. Ik deed vorige week boodschappen met een LC boodschappenlijstje en zorgde dat ik de komende weken enkel verse groentjes in huis moet halen!

Wat vind je nu in mijn koelkast:

• ZUIVEL: mascarpone, eieren, griekse yoghurt, tzatziki, kaas, mayon(n)aise, ...
  Zuivel is een belangrijke bron van natuurlijke eiwitten, vitaminen, kalium, calcium, forfor en zink. Deze hebben we nodig om stevige botten en spieren te kweken, geeft je energie en goed voor sterke tanden!
• VLEES/VIS: rundsvlees, gerookte zalm, kalkoen, krabsla, tonijnsla, ...
  Vlees- en vissoorten zijn ook een bron van eiwitten, vetten, mineralen, vitaminen, ijzer en zink. Ze zorgen voor energie, stevige spieren en een goeie weerstand.
  
  
• GROENTEN/FRUIT: peulvruchten, broccoli, pijpajuin, wortelen (met mate), appels (met mate), limoen, zoete aardappelen (met mate)...
  Groenten en fruit zitten vol vitaminen. Het is wel belangrijk dat je weet dat groene groenten zoals boontjes, broccoli e.d. beter zijn en minder koolhydraten en méér vezels bevatten dan wortelen, appels en zoete aardappelen. Dus meer groen op je bord = beter resultaat. Zoete aardappelen zijn een ideaal substituut voor gewone aardappelen (ze bevatten een stuk minder koolhydraten), maar je moet hier ook niet in overdrijven. Hetzelfde met wortelen en appels, zie deze als een "treat" want die bevatten wel wat suikers. Onthou goed dat als je fruit of groenten in een blender steekt, je hun vezels stuk maakt waardoor die niet worden opgenomen door het lichaam. Je bent dus beter met een appel uit het vuistje te eten dan die in stukken hakken in een smoothie. 

We zijn er nog niet hoor, deze kleine koelkast is erg goed gevuld...

• NOG MEER ZUIVEL: volle room, volle melk, vloeibare boter, smeerboter, ...Deze behoren tot de categorie zuivel, maar zitten vol met vetten. Schrik hier niet, vetten zijn juist wat we moeten eten ter vervanging van koolhydraten. Vele mensen denken nog steeds dat vetten de dikmakers zijn, maar het zijn de koolhydraten. Indien je hier nog geen kaas (haha) van gegeten hebt, lees zeker mijn weightloss story blogpost, het zal je veel duidelijkheid scheppen!! Vetten gaan onze energiemotor doen draaien, samen met eiwitten.
• COLD CUTS/APERO: ansjovis, salami, bacon, noten, ...
  Volgens mijn mama Lieve - foodblogger van Rue de Surène - bewaar je je noten het best in de koelkast, anders worden deze ranzig van hun vetten. Het is maar een tip ;)
  Je mag dan geen suiker eten, als je zin hebt in een snack kan je wel naar hartige stukjes salami, nootjes, etc grijpen! En wie lust nu geen spek met eieren als ontbijt! YUM :)
  
  
• SUIKERARME STUFF: grenadine zonder suiker, confituur met weinig suiker, ...
  Ik ben geen fan van lightproducten maar soms heb je toch een kleine zin in "suiker". Daarvoor heb ik suikerarme confituur die ik met mate gebruik en Tésaire 0% suiker want water is soms zo saai... Denk hier gewoon, alleen als ik het echt nodig heb, want die lage suikergehaltes geven je soms zin in echte suiker, opletten dus.

En het beste hou ik voor het laatste, de diepvries. Je ziet hij is niet gevuld met ijsjes en pizza...

• VLEES/VIS: rundvlees, burgers, kippenfilets, kabeljauw, zalm, ...
  Alles wat je maar kan inbeelden van vlees, gevogelte en vis dat je kan invriezen. Ik heb alles vacuüm gezogen met mijn supermachine en verpakt per stuk. Zo kan ik 's morgens kiezen wat ik 's avonds ga eten en laten ontdooien. Heel gemakkelijk dat vacuum verpakken en vooral plaats besparend in zo'n mini diepvries. Deze diepvries was vorige week voor 22 maaltijden gevuld aan vleesjes en visjes. Ondertussen heb ik wat gegeten ;)
• DIEPVRIESGROENTEN EN FRUIT: spinazie in de room, broccoli in de room, bosbessen, rode vruchten, te rijpe bananen uit je fruitschaal, ...
  Ik verkies steeds verse groeten die ik ga bijhalen in de kleine Delhaize in stad, maar spinazie en dergelijke kan je soms beter deepfrost kopen. Het is supergemakkelijk en doseerbaar zonder weggooien achteraf.
  Diepvriesvruchten gebruik ik voor een smoothie voor ik ga sporten. Hier gaan de vezels wel verloren maar de koolhydraten (die beperkt zijn) geven me wel een energiestoot als ik 10K ga lopen. 

Je ziet, je mag best veel lekkers eten als je aan LCLS doet. Eens je een goede boodschappenlijst hebt en één keer per maand GOED boodschappen doet, dan heb je geen zorgen meer aan je hoofd. Buiten wat verse groentjes zijn er ook geen grote kosten voor de rest van de maand. Het is allemaal hoe je het doet hé :)

Ik maak volgende week tijd om eens een fatsoenlijke lowcarb boodschappenlijst te maken die ik zal posten op de blog, zo kan je leven nog gemakkelijker worden... En het mijne ook, want zo'n lijstje zou me in het begin van de maand tijd besparen.

Wil je echt snel centimeters verliezen, combineer dan sport met de LCLS en je zal zien, het vet smelt weg. Ik startte nu 3 weken geleden en mijn taille is 6 cm smaller! Op mijn buik verloor ik al 4 cm. Ook genoeg water/groene thee drinken zal je vlugge resultaten tonen! Het gaat snel als je er je tanden inzet en vergeet niet, het duurt amper 20 dagen om een gewoonte aan te leren, dat is minder lang dan de maand februari! Komaan, op wat wacht je? 

Bevalt deze blogpost jullie? Laat het me zeker weten, dan doe ik What's in my pantry #lowcarb met andere woorden, welke droge voeding is een must voor een Low Carber in de volgende weken!